Υπόνειες για την ύπαρξη Μαύρης Τρύπας στον ενεργό Γαλαξία Μ87


Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA, ανακάλυψαν αποκλειστικά πειστήρια για μια συμπαγής μαύρη τρύπα στο κέντρο του τεράστιου ελλειπτικού γαλαξία Μ87, ο οποίος βρίσκεται 50.000.000 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Παρθένου. Προηγούμενες παρατηρήσεις συγκλίναν στο ότι η μαύρη τρύπα ήταν παρούσα αλλά δεν ήταν ακριβείς.


Αυτή η παρατήρηση καθιστά πολύ ισχυρές αποδείξεις για την ύπαρξη συνθλιμμένων λόγω βαρύτητας αντικειμένων, τα οποία είχαν θεωρηθεί 80 χρόνια πριν από τον Albert Einstein στη γενική του θεωρία της σχετικότητας. "Αν δεν είναι μαύρη τρύπα, τότε δεν ξέρω τι είναι", είπε ο καθηγητής Holland Ford του ινστιτούτου εξερεύνησης του διαστήματος και του πανεπιστημίου Ηopkins της Βαλτιμόρης στο Μέριλαντ.

"Μια συμπαγής μαύρη τρύπα είναι μάλλον η πιο πιθανή εξήγηση για αυτό που βλέπουμε στον Μ87. Αν δεν είναι μαύρη τρύπα, πρέπει να είναι κάτι ακόμα πιο δύσκολο να κατανοήσουμε με τις τωρινές μας γνώσεις στην αστροφυσική", προσθέτει ο ερευνητής της εταιρίας εφαρμοσμένης έρευνας του Μέριλαντ, Richard Harms.

Η μαύρη τρύπα είναι ένα σώμα τόσο πυκνό, που τίποτα δεν μπορεί να δραπετεύσει από τη βαρυτική του έλξη, ούτε καν το φως. Το αντικείμενο στο κέντρο του Μ87 ταιριάζει σ?αυτήν την περιγραφή. Η μάζα του είναι όσο η μάζα 3.000.000.000 Ήλιων, η οποία όμως συγκεντρώνεται σ?ένα χώρο όχι μεγαλύτερο από το δικό μας ηλιακό σύστημα.

Τώρα που οι αστρονόμοι έχουν δει την ύπαρξη του τρομερού βαρυτικού πεδίου στο κέντρο του Μ87, είναι φανερό ότι η περιοχή περιέχει μόνο ένα κλάσμα των άστρων που θα ήταν απαραίτητα για να δημιουργήσουν τέτοια πανίσχυρη έλξη. Πρέπει άρα να υπάρχει κάτι άλλο το οποίο δεν είναι ορατό. Οι Ford και Harms έμειναν κατάπληκτοι από τις εικόνες που έλαβαν από το τηλεσκόπιο του Wide Field Planetary ύστερα από ανάλυση στον υπολογιστή. Δεν περίμεναν να δουν τόσο καθαρές ενδείξεις για την ύπαρξη ενός δίσκου αερίων στο κέντρο του Μ87.


Υπόνειες για την ύπαρξη Μαύρης Τρύπας στον ενεργό Γαλαξία Μ87.



Οι επιστήμονες αυτοί πήραν μετρήσεις των ταχυτήτων των περιστρεφόμενων αερίων και στις δύο πλευρές του αέριου δίσκου σε περιοχές, που εντοπίζονται σε αποστάσεις 60 ετών φωτός της μαύρης τρύπας από το κέντρο. Υπολόγισαν ότι ο θερμαινόμενος δίσκος (περίπου 10.000 βαθμών Kelvin) αποτελείται από ιονισμένα αέρια, τα οποία περιστρέφονται σε φοβερές ταχύτητες γύρω από ένα κεντρικό αντικείμενο, -που είναι υπερμέγεθες, αλλά πάρα πολύ συμπαγές-, μια μαύρη τρύπα. "Μόλις πάρεις αυτή τη μέτρηση, αυτό που χρειάζεσαι, είναι κατευθείαν Νευτώνεια Μηχανική για να υπολογίσεις τη μάζα του κεντρικού αντικειμένου που κάνει το δίσκο να γυρίζει", δήλωσε ο Harm.

Η μέτρηση πραγματοποιήθηκε μελετώντας πως το φως από το δίσκο υφίσταται φασματική μετατόπιση στο μπλε και στο κόκκινο χρώμα, καθώς μια πλευρά του δίσκου γυρίζει προς εμάς και η άλλη μακριά από εμάς. Το αέριο στη μια πλευρά του δίσκου επιταχύνει απομακρυνόμενο από τη Γη, με ταχύτητα περίπου 1.2 μίλια την ώρα. Το αέριο στην άλλη πλευρά του δίσκου έχει την ίδια ταχύτητα, αλλά από την αντίθετη κατεύθυνση, όπως το βλέπουν οι παρατηρητές στη Γη. Το νέφος των εν λόγω αερίων αποτελείται κυρίως από υδρογόνο. Τα άτομα του υδρογόνου έχουν ιονιστεί, ή έχουν χάσει το μοναδικό τους ηλεκτρόνιο πιθανών από ραδιενέργεια που δημιουργήθηκε κοντά στη μαύρη τρύπα.

Σε λίγο καιρό θα γίνει απόπειρα να πλησιάσουν ακόμα περισσότερο στο κέντρο όπου ο δίσκος θα πρέπει να περιστρέφεται σε ακόμα μεγαλύτερες ταχύτητες, βελτιώνοντας έτσι τον υπολογισμό στη μάζα της μαύρης τρύπας.

http://www.mistiria.com/timetravel/iparxeimauritripa.html